AGITATE TO THE FOREST

Yandı orman eridi dağlar

Gökyüzüne uzanıyor çığlıklar

Alev olup kavruldu canlar

Şimdi yanmış dal uçlarında

Genzi yakar kara dumanlar

Ne  karıncalar kaldı, ne kaplumbağalar 

Ne de bir taşın kenarında

Kertenkelenin ürkek bakışları

Ne de agustos böceklerinin canhıraş çığlığı

Karardı toprak, karardı gökyüzü

Kıyılarda, koylarda kül oldu denizin süsü

Laciverti ayırdılar yeşilinden

Kömür karası ağaçlar, kül rengi tepeler

Bu kaçıncı alevdir

Göğe yükselen

Hiroşima’da ölen kız çocuğu

Nasıl kavrulduysa saçların

Öyle kavruldu saçları çam ağaçlarının

Oysa ne de güzel senfoniydi

Ağaçların arasında dolaşan meltem

Uğuldayan sesi ormanın

Sessizliğin sesi kuşlar, böcekler

Bir dosta sarılır gibi sarılmak isterim gövdene

Yaz sıcağından kaçıp sığınmak isterim gölgene

Günbatımı akşamlarında

Sevdalanırım denizinin mavisine, ormanın yeşiline

Yüzyıl önce,

“Ateşi ve ihaneti gördük” demiştin ya "KUVAYİ MİLLİYE " şiirinde

Yüzyıl sonra,

"Alevi ve ihaneti" gördük be Nazım

Şimdi hüzündür geriye kalan

Suskun ve boynu bükük

Öksüz bir çocuk gibi,

Yüreğimizdeki yangını

Göz yaşlarımızla söndürür gibi

Hoşça kal yeşil 

Hoşça kal canlar

Hoşça kal vızıldayan börtü böcek

Hoşça kal kekik kokusuna karışan deniz kokusu

Bitsin artık bu yangın iklimi

Gitsin artık bu kara bulutlar

Bir ay doğsun bu karanlık geceden

Ilık bir rüzgar essin

Dağıtsın içimizdeki çaresizliği

Ali SEYMEN      aliseymen81@yahoo.com